VELP – Na tien jaar stopt Stini Westdorp (72) als voorzitter van buurthuis de Poort in Velp-Zuid. “Je moet het stokje een keer overdragen en anderen ook de gelegenheid geven hun plek in te nemen.”
“Kijk, daar komen de mannen van het biljarten”, zegt Stini Westdorp terwijl ze uit het raam van het buurthuis kijkt. Drie mannen steken de straat over, eentje met een rollator. “De biljarters die hier op donderdagochtend komen, hebben dementie.” Op de stoelen bij de biljarttafel zitten al twee mannen te wachten op tegenstanders. Achter de bar staat Henk. Hij is een van de 67 vrijwilligers van buurthuis de Poort en voorziet iedereen van koffie en thee. “We runnen dit buurthuis mét elkaar”, benadrukt Westdorp.
Ruim tien jaar geleden dreigde het buurthuis aan de Heeckerenstraat in Velp-Zuid haar functie te verliezen. Welzijnsorganisatie Carion, die het buurthuis toen runde, ging failliet. Tot groot verdriet van buurvrouw Stini Westdorp. Toen op een dag de beheerder van het gebouw bij haar op de stoep stond – hij was de enige die nog in functie was gebleven – kreeg Westdorp de vraag of het misschien iets voor haar was het buurthuis weer nieuw leven in te blazen. Samen met vriendin Sandra van Turnhout besloot ze de schouders eronder te zetten.
Van mijn oma
Stini Westdorp. Ze is misschien wel het bekendste gezicht in de Heeckerenstraat. Geboren en getogen in Velp-Zuid is ze altijd maatschappelijk actief geweest. “Dat heb ik van mijn oma”, zegt ze. “Die was penningmeester van een andere buurtvereniging in Velp. Ik heb haar genen.” Zo was ze een aantal decennia terug vice-voorzitter van buurthuis de Zuidhoek, die eerst op de plaats van de Poort stond. “Ja, toen waren de kinderen nog jong. Ik heb nog een foto van mezelf in het buurthuis waarop mijn zoon aan mijn benen staat.” En Westdorp zat ook maar liefst zeventien jaar in de Rhedense gemeenteraad voor haar partij, de PvdA.
“Hai”, zegt Westdorp tegen een man die binnenkomt. Op de vraag waarom ze zich zo inzet voor anderen blijft ze stil. Ze haalt haar schouders op en schudt met haar hoofd om aan te geven dat ze het ook niet weet. “Waarom zou ik het niet doen? Ja natuurlijk vind ik het ook leuk.” Ze denkt even na. “Ik wil gewoon wat bijdragen aan de samenleving en opkomen voor mensen waarvan je denkt dat ze het nodig hebben.”
Wat de mensen dan nodig hebben? Ze vertellen het wel aan Westdorp. Is er behoefte aan de reparatie van spullen? De Poort zet een Repair Café op. Willen mensen bewegen? Westdorp regelt een sportcoach. Wordt het te druk bij het biljarten? Dan komt er een extra biljartmiddag.
Maar ze kan niet aan alle behoeftes voldoen, zegt Westdorp. Alhoewel … “Ik kreeg een poosje geleden heel veel klachten over Vivare. De buurtbewoners die in een appartementencomplex van deze woningstichting wonen, mopperden dan bij mij dat het licht in de hal het niet deed, dat de deur maar bleef openstaan of dat de lift het niet deed. Ik ben toen naar Vivare gegaan en heb gevraagd of ze ervoor kunnen zorgen dat wij wat minder vragen kregen.” Daar is uit voortgekomen dat Vivare, de politie en Incluzio elke woensdagmiddag van 13.00 tot 14.30 uur in het buurthuis zitten om alle vragen uit de wijk te beantwoorden.
Ja, ook de politie komt in het buurthuis vragen beantwoorden, zegt Westdorp desgevraagd. “Nu is er bijvoorbeeld heel veel vuurwerkoverlast in de buurt. Het is fijn als mensen hun klachten direct bij de politie kwijtkunnen.”
Hallo allemaal
Een kidsclub, kaartavonden, wandelen, samen eten, line dance … Buurtbewoners kunnen kiezen uit tal van activiteiten in de Poort. Tegelijkertijd heeft het gebouw ook andere functies. Een van de deuren die grenzen aan de algemene ruimte gaat open. Een hele rij peuters komt met de jas onder de arm de deur uit lopen. “Hallo allemaal”, begroet Westdorp ze enthousiast. “Wat heb jij een mooie muts op”, zegt ze tegen een dreumes. Een paar kleintjes huilen. Westdorp: “Die zijn net nieuw bij de opvang.”
In de algemene ruimte staan tafeltjes met kleedjes en plastic plantjes. Aan de wanden hangen plaatjes van Sinterklaas. In de ene hoek staat een boekenkast vol met fictie en non-fictie door elkaar en aan de andere kant van de ruimte is een weggeefkast met spulletjes te vinden. Er heerst een gemoedelijke sfeer. “Het leeft hier altijd”, zegt Westdorp. “We bieden mensen gezelligheid. Ja, als het buurthuis er niet was, zou er meer eenzaamheid zijn.”
Olifanten
Wat heb je nodig om tien jaar een buurthuis te kunnen runnen? “Je moet met veel verschillende soorten mensen kunnen omgaan”, zegt Westdorp. “Een dikke huid is ook wel handig. Daarom spaar ik ook olifanten”, zegt ze lachend. Het miniatuurbeestje dat aan een kettinkje om haar nek hangt, is er het bewijs van. “En je moet geduld hebben, zeker als je ook dingen moet regelen met de gemeente, die eigenaar is van het pand. Je moet niet denken dat je iets in een dag kunt regelen. Maar”, zo haast ze zich te zeggen, “tot op de dag van vandaag hebben we goed contact met de gemeente. We hebben weleens boos tegenover elkaar gestaan maar zijn altijd in gesprek gebleven.”
Er gaat een andere deur open. “Moet je kijken”, zegt Westdorp. “Dat kindje is bij het consultatiebureau geweest, dat zit hier ook.” Het kleine ventje waggelt naar het grote raam en zet zijn handen er plat op. “Hij valt nog net niet om”, zegt Westdorp genietend. Ze is bijna elke dag wel even in het buurthuis te vinden en soms zelfs van ’s ochtends vroeg tot sluitingstijd.
Na tien jaar komt er een einde aan het voorzitterschap van de Poort voor Stini Westdorp. Ze kijkt in de verte als het daar over gaat. “Je moet het stokje een keer overdragen en anderen ook de gelegenheid geven hun plek in te nemen.” Op 29 november vindt de voorzitterswisseling plaats tijdens de jaarvergadering: Wieke Kluft volgt Westdorp op. En Westdorp zelf? Die gaat niet stilzitten. “Ik blijf betrokken bij de Poort als coördinator van het Repair Café en als koker bij het Velpsch Maal.” Ze is even stil. “Maar als ik het bestuur in de weg loop, dan neem ik daar ook afscheid.”
Foto: Linda Stelma
Bijschrift: Stini Westdorp: “Ik wil gewoon wat bijdragen aan de samenleving en opkomen voor mensen waarvan je denkt dat ze het nodig hebben.”
