Beekbergen is een mooi Veluws dorp aan de rand van onze regio en een bode voor rust en ruimte in een regelmatig leven met vriendelijke inwoners en dito vakantiegasten, allen in goeden doen. De Beekbergers ontvangen graag gasten, die ze niet allemaal zelf uitnodigen, dat doet de omgeving wel. Het klinkt heel idyllisch en dat ervaren de Beekbergers normaliter ook zo, maar de idylle lijkt verstoord, omdat er nu ook gasten in minder goeden doen komen en zeker niet op uitnodiging van de Beekbergers. Het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA) wil 80 minderjarige asielzoekers in een hotel in het dorp huisvesten voor de periode van maximaal 6 maanden. Het zijn kinderen die op eigen of andermans houtje naar ons land zijn gekomen en asiel hebben aangevraagd.
Het evenwicht van autochtone inwoners, de 1200 arbeidsmigranten, de reeds aanwezige 160 asielzoekers en de vele bewoners in de zorginstellingen in de directe omgeving blijkt met de komst van 80 jongeren ernstig verstoord. Het dorp ontwaakte uit haar gewoonlijke gemoedsrust, het smeulende dorpsvuur laaide op en dat heeft geleid tot de oprichting van de Stichting Vitaal Beekbergen. Twee ouderen hebben hun tanende vitaliteit nog eenmaal aangewend en de stichting opgericht om de negatieve ontwikkeling, zoals de komst van de jongeren wordt gezien, te stoppen, desnoods door de rechter. Gezien de genoemde aantallen is men geneigd te zeggen dat die extra 80 jongeren nauwelijks van invloed kunnen zijn, maar ze blijken de beroemde druppel te zijn, aangewakkerd door de vrees dat Beekbergen een spookdorp wordt vanwege de wegtrekkende middenstand, waarna de gaten worden gevuld door asielzoekers die de supermarkt belagen en openlijk alcohol en drugs gebruiken.
Het zit ‘m natuurlijk niet in de aantallen, al wordt dat overal in den lande vaak gebruikt, soms terecht, vaker niet, maar hier is de onrust veroorzaakt door de brief van het gemeentebestuur uit Apeldoorn, waaruit bleek dat het besluit al genomen is zonder de inwoners te raadplegen. De burgemeester geeft echter aan dat het gemeentebestuur onder grote druk staat van het rijk om asielzoekers te huisvesten en u weet dat dit voor het hele land geldt, waardoor de spreidingswet er nog niet door is. Er hebben inmiddels vele vitale gesprekken plaatsgevonden omdat niet het hele dorp in opstand is gekomen en iedereen vindt dat de saamhorigheid te belangrijk is om door deze kwestie te worden gesmoord. Men wil niet de methode Twello gebruiken, die behelst dat ondernemers het pand dat aangemerkt is als onderkomen voor asielzoekers aankopen voordat het COA een contract tekent.
Inmiddels is het duidelijk geworden dat in Beekbergen de menselijke maat toch de dorpsmaat is, dat valt te prijzen. Bij minderjarigen moet er altijd sprake zijn van ouderlijke macht en die komt er nu formeel vanuit het Nidos en informeel in de vorm van toezicht(h)ouders, extra handhavers en beveiligers. De oudjes geven aan dat er geen vreemdelingenangst is en beseffen dat ze ook jong geweest zijn en herinneren zich nog dat ze vroeger geneigd waren eerder over grenzen te gaan naarmate er meer toezicht was. Gelukkig hebben de asielzoekers dat al diverse keren gedaan voordat ze hier kwamen, maar ja…het blijven pubers. De ervaring leert dat in veel gevallen de onrust meevalt. Vooralsnog heeft de vitaliteit het voordeel van de twijfel gekregen. De Stichting gaat niet naar de notaris voor een naamswijziging.
Vitaal Beekbergen wil het dorpskarakter behouden: gemoedelijk, lommerrijk en een fijne plek voor toeristen en sinds kort ook voor ongenode jonge gasten.
Desiderius Antidotum
