BRUMMEN – De uiterwaarden van de IJssel, de Veluwe, mooie landgoederen … Fietsen in de omgeving van Brummen is prachtig, zo bleek uit alle inzendingen van de schrijfwedstrijd die de gemeente Brummen uitschreef over het thema ‘fietsen en Brummen’. Elf deelnemers ontvingen woensdag 25 oktober een prijs.
Hoe kun je meer mensen op de fiets krijgen, vroeg Gerda Jolink uit Brummen zich af. Ze zette zich jarenlang als raadslid voor de VVD in voor duurzaamheid. Een telefoontje naar Otto Koedijk, klimaatburgemeester van Brummen, leverde het idee op voor een schrijfwedstrijd rond de fiets. Die kwam er. Tot en met 30 september kon iedereen een tekst, gedicht of tekening insturen. De prijswinnaars werden op woensdag 25 oktober welkom geheten op het gemeentehuis in Brummen. Burgemeester Alex van Hedel en wethouder Pouwel Inberg ontvingen de fietsliefhebbers met koffie en gebak. Klimaatburgemeester Otto Koedijk en juryleden Marije Verbeeck (schrijfster) en Henk Hendriks (voormalig medewerker Fietsersbond) spraken lovende woorden over de prijswinnaars. Jurylid Rik ten Broek (fietsenmaker in Brummen) kon helaas niet aanwezig zijn.
Wind is fijn
Willy Albers schreef een gedicht waarin ze verwoordt hoe goed fietsen is voor lichaam én geest. ‘Ik voel de spieren in mijn kuiten als ik de Posbank op ga / en in de laagste versnelling op de pedalen sta’, is een van de mooie zinnen uit haar schrijfsel. De jury vindt het mooi dat de lezer aan ‘een overvloed van beelden getrakteerd wordt’.
Bent van Benthem (9) laat in het gedicht ‘Mijn fietsen en ik’ zien in en op welke fietsen hij al heeft gezeten: ‘Bakfiets, loopfiets, peuterfiets, crossfiets, mountainbike. Vaak voor mijn verjaardag.’ De jury vindt het een mooie opsomming. Ook de collage die Bent maakte van bloemen en minifietsjes, wordt gewaardeerd.
Zijn broertje Markus van Benthem (7) won óók een prijs. Hij heeft een verhaal geschreven over hoe leuk fietsen is. ‘Op de fiets voelt hij van alles. Wind is fijn. Soms een spetter of een vlok. Zijn benen voelt hij ook.’ Hij pleit ervoor dat alle auto’s worden ingeruild voor fietsen. “Wat zou het fijn zijn als deze fiets wereld echt bestond”, aldus de jury.
Het essay van Joost Dekkers over het geluk dat fietsen brengt, werd ook zeer gewaardeerd. ‘Wat is het mooi en lekker om op de fiets te zijn. Wind door je haren en over je wangen. Geuren van langs de kant en geluid van om je heen. Soms het bijzondere geruis van populieren. Onbedreigd fiets je het fijnste’, schrijft Dekkers.
Alette van Doorn schreef ‘Onderweg zijn is genoeg’, een verhaal verteld vanuit het perspectief van de fiets. ‘Daar gaan we. Zij en ik. Beladen -want lichtgewicht blijkt haar eeuwige struggle- op weg’, aldus Van Doorn. “Een geweldig verhaal”, vindt jurylid Hendriks.
Rijk mens
Mevrouw Garrits is een tachtiger. Zij fietst graag en vindt dat als je als oudere nog kunt fietsen, je een rijk mens bent. ‘Ik ben Alleen maar niet Als ik fiets’, schrijft ze. “U gaat wel echt het avontuur aan”, zegt Hendriks. “En u maakt heel duidelijk dat fietsen ook om ontmoeten gaat.” En Garrits snijdt nog een onderwerp aan in haar verhaal: het pontje moet blijven.
Frances Giesberts’ verhaal is een ode aan de fiets. ‘Gaat het even minder? / Pak de fiets / Zoek je een antwoord op een vraag? / Ga fietsen.’ Inhoudelijk zeer geslaagd, aldus de jury.
Rosanne van Herksen schreef een ontroerend verhaal over haar herinneringen aan het fietsen met haar hele gezin. Het verlies van haar man maakte daar een einde aan. Ze schrijft: ‘Nu fiets ik alleen de bult op en trap mezelf met elke trap verder weg van dat wat was. Steeds dichter naar wat de toekomst brengen zal. Met elke fietstocht meer genietend van het nu.’ De jury: Een persoonlijk en ontroerend verhaal. En je beleeft het mee.”
Eveline Makkink beschrijft een dagetappe van een fietsvierdaagse van jaren geleden. Vanuit Dieren ging het naar het Duitse Hoog-Elten mét haar kinderen. Die vonden het geweldig. ‘Toen we weer in Dieren aankwamen en dus al 90 kilometer hadden afgelegd, klonk de unanieme vraag: Mama? Doen we volgend jaar weer hé?’ De jury genoot van de details in het verhaal. En: “Hoe enthousiast kunnen kinderen zijn als ze geprikkeld worden om zo’n prestatie te leveren.”
Van Gogh-stijl
Eefke van Riel won een prijs met een kleurrijke tekening van een fietser die door het bos rijdt. “Een eigenzinnige stijl die wel wat aan Van Gogh doet denken”, sprak de jury lovend. “Eefke tekent een droom, een ideale wereld zonder stoorzenders; geen masten, geen auto’s, geen herrie. Het drukt een verlangen uit wat we allemaal weleens voelen.” Van Riel reageerde: “Zo ervaar ik het echt.”
Annette Akkerman schreef het gedicht ‘Op de fiets’. ‘Met mijn neus op het stuur, trap ik het grijs aan me voorbij, maar zelfs dan nog’, schrijft ze onder andere. De jury noemt het een ‘tijd- en plaatsloos, voor iedereen die van fietsen houdt’. Akkerman was als enige niet bij de prijsuitreiking aanwezig. Ze woont ‘aan de andere kant van Nederland maar heeft toch een verhaal geschreven over hoe mooi fietsen in de omgeving van Brummen is’, aldus Koedijk.
De winnaars kregen allemaal een prijs. Een aantal kreeg een waardebon, bijvoorbeeld voor een opknapbeurt van de fiets. Ook was er een tekening van kunstenaar Jochem Witteveen met twee fietsende weidevogels. Die ging naar Joost Dekkers.
Klimaatburgemeester Otto Koedijk kijkt tevreden terug op de schrijfwedstrijd. “Ik werd blij van alle inzendingen.” Naar aanleiding van de wedstrijd heeft iemand uit de gemeente Brummen zich gemeld om fietsburgemeester te worden. Iemand anders liet weten bezig te zijn met een actie om grootouders in te zetten voor het klimaat.
Op de website van Ons Eerbeek Brummen zijn alle inzendingen terug te vinden.
Foto: Linda Stelma
onseerbeekbrummen.nl
Van links naar rechts: Mevrouw Garris, Rosanne van Herksen, Eveline Makkink, Bent van Benthem, Alette van Doorn, Frances Giesberts, Willy Albers, Joost Dekkers, Eefke van Riel en Markus van Benthem. Prijswinnaar Annette Akkerman staat niet op de foto.
