Nu de koning, na zijn uitstapje naar Rotterdam vanwege zijn verjaardagspartijtje, naar zijn niet onbescheiden woonstee is teruggekeerd, alwaar hij zich, zeker op de dag van de arbeid, zal afvragen of door zijn inzet van de laatste dagen zijn populariteit weer een paar procent is toegenomen, kunnen wij ons ondertussen opmaken om de komende vaderlandslievende dagen de passende vorm te geven die elke Koningsdag verre overstijgt.
Niet dat Koningsdag niet belangrijk is, dat is die zeker. Voor bier, muziek en vrijhandel zijn we bereid ons massaal in oranje uit te dossen en het zal ongetwijfeld de onderlinge verbondenheid stimuleren. Al zal dat niet zozeer met de koning zelf te maken hebben, hooguit met zijn en ons verwantschap met bier. Het was overal feest in de regio.
Feest is één van de beste ingrediënten die kan leiden tot verbondenheid. De lintjesregen is er een exponent van, het symboliseert onze verbondenheid, omdat diegenen die een lintje krijgen zich belangeloos en lange tijd hebben ingezet voor de gemeenschap waarin ze leven en gemeenschap is een betekenisverwant begrip voor verbondenheid. Vrijheid is een veel sterkere exponent van verbinding dan feest of een lintjesregen. Vrijheid vieren we bij de gratie van geen oorlog, al kan die decennialang achter ons liggen. Herdenken van de overwonnen vrijheid is van essentieel nationaal belang, al heeft een groot gedeelte van onze bevolking de laatste oorlog niet aan den lijve meegemaakt. Wat oorlog is heeft menigeen uit de huidige beperkte geschiedenislessen op school meegekregen en wellicht hebben sommigen nog een levende opa die erover kan vertellen. Uiteraard is het niet de bedoeling om de huidige en komende generaties te belasten met waartoe de mens in staat is in kwade zin, maar de ogen ervoor sluiten veroorzaakt een sterk vertekend beeld van de menselijke geschiedenis en doet onrecht aan diegenen die het herwinnen van de vrijheid hebben betaald met hun leven. Kortom, 4 en 5 mei zijn nog steeds de belangrijkste dagen in onze vaderlandse geschiedenis.
En ze zijn actueler dan ooit, want de oorlog woedt weliswaar niet hier op de flanken van de stuwwallen maar is toch dichtbij, want we zijn wel bij een heuse oorlog betrokken. We leveren wapens aan Oekraïne opdat een agressor verslagen wordt en daarmee ook de dreiging voor ons zal afnemen. Nu zal Poetin niet zo snel zijn overgebleven troepen de Veluwe laten optrekken maar wij zijn wel onderdeel van het Westen en een agressor zoekt en vindt altijd een vijand om zijn gedrag naar zijn achterban te rechtvaardigen. We moeten dus onze vrijheid koesteren. Zo’n 400 jaar voor Christus was er al een wijsgeer, Flavius Vegetius Renatus, die zei: als je vrede wilt, bereid je dan voor op oorlog. Normaliter willen we daar niet aan en we hebben de laatste decennia ook in de waan geleefd dat de oorlog hooguit een koude was en dat economische belangen alle gevaar in de kiem zou smoren, maar inmiddels weten we dat in het afgelopen jaar er meer wapens gemaakt zijn dan in het decennium daarvoor.
Laten we dus de vrijheid vieren zolang het kan en de mensen herdenken die voor die vrijheid hun leven geofferd hebben.
Desiderius Antidotum
