Eerdaags mogen we weer naar de stembus en dan kunnen we stemmen op iemand die we hoogstwaarschijnlijk niet kennen en ook nooit zullen kennen en die ook ons niet kent. Wellicht komt hij of zij de komende jaren een keertje langs. Zeker is dat niet en evenmin of er dan iets gehaald of gebracht wordt. Waarschijnlijk stemmen we weer op dezelfde partij als bij de landelijke verkiezingen.
Maar er is wel een belangrijk aspect dat bij de komende provinciale verkiezingen een rol speelt en dat is de teloorgang van het platteland. Nu zult u wellicht opmerken dat teloorgang wel sterk uitgedrukt is en onze Veluwe met de Veluwezoom er niet bepaald plat uitziet, maar in het huidige tijdsgewricht hebben veel mensen het idee en het gevoel dat alles wat niet randstad is het platteland is of iets minder gevoelig, de provincie. Kortom, de plek waarvan men zegt dat hét er niet gebeurt, maar desondanks door nagenoeg iedereen als zeer waardevol wordt omschreven.
Er gebeurt echter heel veel op het platteland en naast het feit dat plattelanders over het algemeen sterk op elkaar gericht zijn, is er ook een zorgelijke ontwikkeling te zien, namelijk dat veel voorzieningen vooral in kleine gemeenschappen dreigen te verdwijnen of al zijn verdwenen. In zekere zin ook al grote, zoals bij de operatie in het Gelreziekenhuis in Zutphen, waar een essentieel deel wordt weggesneden. Zoals nagenoeg altijd is geld of het gebrek eraan de belangrijkste factor.
Zo is er ook in een redelijk groot dorp al geen bank meer gevestigd. Banken zijn instellingen die ons geld beschouwen als dat van hen en zien dienstverlening ook als verdienmodel. Zo staan scholen in kleine kernen permanent onder druk om sluiting te voorkomen, al roept iedereen dat scholen zowel onderwijskundige als sociale en culturele instellingen zijn. Maar schoolbesturen en gemeenten zijn permanent aan het rekenen en schrijven voortdurend fraai klinkende verhalen met vaak nog te veel spelfouten over allesbepalende cijfers oftewel geld, dat steeds te herleiden is tot breuken waar de kleine gemeenschap over dreigt te struikelen. Een school is weliswaar geen verdienmodel, maar staat inmiddels wel model voor verdiensten die uiteindelijk in geld uitgedrukt worden. En zo kent het platteland veel boerenbedrijven waar al heel veel over gezegd en geschreven is en die moeten zien te overleven in een wereld waarin schrapen en schrappen een deel van het dagelijks leven is geworden. Zo wordt over de bibliotheek elk jaar gesteggeld, net als over voorzieningen in de gezondheidszorg. Dat alles zijn prijs heeft, geldt zeker voor het platteland.
Er valt dus heel wat te kiezen, al is de scepsis over het functioneren van onze overheden danig toegenomen. Onze regio, die zich voorstaat een van de mooiste van het land te zijn, staat voor de grote uitdaging om een evenwicht te vinden in de belangen die er momenteel spelen: het behoud van algemene voorzieningen, de uitdijende recreatiebranche, het overleven van de agrariërs die natuur-inclusief moeten gaan boeren met een kleinere veestapel, de keuze op vrijkomende landbouwgrond voor noodzakelijke woningbouw of voor behoud van de natuur en het landschap of voor aanleg van zonnepanelen en windmolens voor onze fossielvrije energiebehoefte, de innoverende industrie die haar maatschappelijk belang moet inlijven in een geheel van duurzaam en sociaal verantwoord produceren. De grote vraag is steeds wat we evenwicht noemen.
Overigens…u mag ook stemmen voor het Waterschap. Water is immers de bron van al het leven, die stem mag zeker niet verloren gaan.
Desiderius Antidotum
