Hendrik was een boer die d’r un hobby van had emaak um op dinsdag noa de Doetinchemse veemarkt te goan um zien handel an de man te brengen. Dat was zien lust en lèven, want handelen dat kon Hendrik as de besten. Op de markt kon hee zien starke verhalen ok kwiet.
Hendrik was un dikke keerl zonder nekke. Hee was wat ze nuump ‘un beste broadwost’. Zien vrouw Diene deed alle moeite um wat van dat gewicht af te kriegen. Zee vond ut niks lieken en ut was ok slecht veur de gezondheid. Thuus kreeg hee afgemèten porties op ut bord en meestal arg an de schroale kante. Maar as Hendrik op de mark kwam, dan kreeg hee zien kans. As hee ut kon redden dan schoaf hee wel zo’n drie flinke karbonades achter de kiezen en un bord beste snart.
Op un dinsdag achter in november was Hendrik weer op de markt. Met völle handgeklap hield hee de handen warm. Zien handel liep as un tierelier. Ut duren niet lange of hee had alles verkocht. Rap noa ut café veur un Jägermeister en ‘wat tussen de voest’. In ut café an de markt hadden ze un jonge nieuwe ober. Ene die ut vak nog mos leren. Ut ging allemoal wat stuntelig. Hendrik bestellen un Jägermeister en un bord beste snart. De zenuwachtige ober brach Hendrik al rap wat hee besteld had en ging gauw varder met de volgende toafels, want ut was d’r arg druk. Hendrik wenken de ober dat hee bie um mos kommen. Hee kwam maar niet en Hendrik bleef maar roepen en toen mos de ober wel. “Wat is er meneer”, vroeg hee netjes. “Pruuf ie de arwtensoep is”, zei Hendrik hellig. De ober zei schuchterig: “Als de soep niet goed is, haal ik een ander bord voor u.” “Niks d’r van”, zei Hendrik. “Pruuven, vooruit pruuven die soep!” De ober liep vot en halen de menukaarte en zei: “Zoekt u maar wat anders uit meneer. De snert neem ik mee terug.” Toen was ut Hendrik teveule en sloeg keihard met de voes op de toafel en bulderen deur ut café: “Vooruit pruuven!” Wit van schrik ging de ober zitten. Trok het bord noa zich toe en zoch de lèpel en zei: “Maar meneer er is geen lepel bij.” “Juust”, zei Hendrik, “dat probeer ik oe noe de hele tied al an ut verstand te brengen. Hoe mot ik de arwtensoep èten zonder un lèpel?” De ober, noe met un rooie kop, bracht um rap un lèpel en Hendrik at met veul smaak de heerlijke soep met wöst en spek noa binnen toe. Hee bestellen d’r nog un bord bie, want hee vond ut ‘gloepens’ lekker.
Rond ètenstied was Hendrik weer in huus en zien vrouw zetten un beste panne met snart op toafel. Hendrik keek d’r is goed noa en zag wel dat de soep heel wat anders was. Mager vleis d’r in en un lekkere vette Gelderse rookworst was nargens te vinden. Hendrik zuchten. Hoast met tegenzin begon hee te èten met de slappe sjoekse. En lèpelen kon hee noe wel, want zien vrouw had de worst wel vergèten, maar bestek was d’r meer dan genog.
Goed goan,
Martien,
de Platschriever uut Loenen
Bie renteniers en ut schoap gruuit de wolle in de sloap
