In disse tied van ut joar vindt veul mensen ut bar lekker um ut stukje banketstave te èten. Bar lekker. Zeker as ut lekker vars is, dan smaak de koffie nog lekkerder.
Mo’j is heuren wat ze mien vertellen. Iemand had dat van kennis eheurd. Jazeker, ut hef alles te maken met un banketstave. Doar ku’j soms ok heel wat met meemaken. Ik zal ut effen uut de doeken doen.
Gerrit had deur zien wark van zien relaties un stuk of wat banketstaven ekregen. “Wat mot wie d’r toch allemoal mee”, zei Truus. “Wiele kunt ze ok niet allemoal tegelieke opèten. Ze wördt allemoal zo dreuge as Sinterkloas. In de diepvries d’r mee.” Gerrit vond dat wel un goed plan. Hee noa de schuure met de deuzen en zetten ze doar netjes in de vrieskiste.
Un wèke later was de zoon joarig. “Noe kump ons die banketstave goed van pas”, zei Truus. “Gerrit wil ie un deuze uut de diepvries halen, dan kan die wat ontdeuien en margen doe ik um dan wel effen in de oaven en dan is die weer heerlijk knapperig. Dat kan prima zo. Mooi veurdelig.”Gerrit voeren de opdracht van zien vrouw uut en ging noa de schuure en halen un deuze uut de diepvrieskiste. Hee zetten die boaven op de vrieskiste en ging weer noa binnen toe.
De volgende dag was ut feestjen. “Mooi makkelijk”, zei Truus, “noe hoef ik niet extra noa de winkel um wat bie de koffie te halen. De banketstave smaak prima. Effen in de oaven en dan is ut kloar.” De visite was d’r al. Gerrit ging noa de schuure toe um de banketstave op te halen. Hee pakken de deuze op en zetten um binnen op ut aanrecht. Maar wat heuren hee doar? Trippel, trippel in de deuze? Ut leek wel un muus. Truus was in de keuken en heuren ut ok. Zee wol goan schrèèuwen, maar Gerrit kon dat nog krek veurkommen. Ze zei dat ut spul in de container mos. Maar Gerrit zei nog: “Hol oe toch stille, niks an de hand. Ut spul is nog best zo. Ik stop de deuze wel effen in de magnetron. De muus spring ons niet weg.”
Gerrit zetten deuze en al in de magnetron. Heel effen piepen en toen was ut stille. Ut muusken had niks elejen. Hee was goan hemelen.
De man halen noa un paar minuten de deuze d’r weer uut. Ut muusken ging noe wel de container in en toen zag hee dat d’r maar weinig was van an evrèten deur ut beesien. Hee sneed alles keurig in stukken. Ut zag d’r heerlijk vars uut en ut roak ok nog arg lekker. Ut stuksien woar de muus an had evrèten gaf hee an zien schoonmoeder. Ut mense had altied wat op um te vitten en noe kon hee ongemark heur nog weer un streek terugge geven. Wat had hee un schik toen hee zag dat zee an ut stuk zat op te smikkelen. “Net goed”, dach hee. Wat zien vrouw later tegen um hef ezeg bin ik niet krek aan de weet ekommen.
Goed goan,
Martien,
de Platschriever uut Loenen
A’j alles van teveuren weet, go’j al liggen veur ie valt
