Een Stief Kwartiertje: Geploeter
We kunnen het feitelijk een paradox noemen, een schijnbare tegenstrijdigheid, maar ons vaak wanhopig geploeter om ingewikkelde en moeilijke zaken echt op te lossen, doet ons heel vaak neigen tot begrippen als perspectief en uitdaging. Ons wereldbeeld is vaak naïef, omdat we zo graag de wens de vader van onze gedachten willen laten zijn. Ik doel op de algehele toestand in de wereld en de mooie nieuwe samenleving die aan de Veluwezoom wordt gecreëerd.
Met de problematiek waarmee de wereld kampt kan deze hele pagina probleemloos gevuld worden. U kent ongetwijfeld het bekende rijtje: allereerst die waanzinnige oorlog in Oekraïne met verwoeste steden en verwoeste levens en hongersnood bij heel veel arme bevolkingsgroepen elders. En natuurlijk de grote klimaatproblemen, velen denken dat we hard op weg zijn onze eigen ondergang te bewerkstelligen. Dichter bij huis hebben we de energiecrisis, de stikstofcrisis, de voortschrijdende achteruitgang van de biodiversiteit door al het gif en de bestrijdingsmiddelen in landbouw en veeteelt, dat ons gezond voedsel belooft, maar ons tevens zwakker maakt. De stikstof veroorzaakt woningnood, boze boeren en de zoveelste algehele verdeeldheid. De lijst is vele malen langer, vult u zelf de rest naar believen in. We zoeken de oplossing in een veranderende bestuurscultuur, die we al ploeterende moeten zien uit te vinden. Vooralsnog kachelen we achteruit.
Veel van de mondiale problematiek, maar ook van de oorzaken die aan ons lokale geploeter ten grondslag liggen, wisten we al jaren geleden. Daarna hebben we die afgezwakt, zelfs gebagatelliseerd om vervolgens onderzoekscommissies in te stellen, nota’s te schrijven, hernieuwde onderzoeken in te stellen om vervolgens het waarheidsgehalte daarvan te betwisten om uiteindelijk te constateren dat we achter de feiten aanlopen. Met als gevolg dat de rechter onze nieuwe wetgever is geworden.
Daar staan de motto’s als weergaloze wapenkreten van de coalitieakkoorden van de gemeenten aan de Veluwezoom tegenover. Hierboven is welhaast de naderende ondergang beschreven, maar als we inzoomen op de fraaie titels van de coalitieakkoorden, dan verrijst in onze regio in de komende jaren een nieuw en duurzaam Arcadië, een lustoord, ook wel paradijs genoemd. In Brummen gaan ze alles verbinden en versterken in goed vertrouwen. Vertrouwen is het gevleugelde begrip dat door heel Brummen gaat waaien, een ongekende nieuwe wind. Rheden wordt groener en socialer en dichterbij, het rijtje speerpunten in de krant van verleden week is indrukwekkend, maar wellicht eerder utopisch dan realistisch. In Klarenbeek gelooft men dat het samen beter werkt, maar dan moet samen ook eensgezind betekenen. Er zijn zelfs no-nonsensakkoorden gesloten, zoals in Loenen, want daar gaan de handen uit de mouwen en gaat men aan de slag, Doesburg gaat er vol energie tegenaan en in het bescheiden doch arbeidzame Bronckhorst gaat men het gewoon doen. Kortom, het komt allemaal goed, er gaat heel hard gewerkt worden, heb vertrouwen beste burgers.
Het is inmiddels zomer geworden. Nu we corona tijdelijk hebben geparkeerd en we de toestand in de wereld even willen laten voor wat die is, kunnen we nu gelukkig weer naar de zomerfeesten. We willen immers leven, overleven en ook nog een beetje lol hebben. En zo trekken we naar de festivals, de braderieën en markten en uiteraard naar Schiphol als onze letterlijk en figuurlijke uitlaatklep. Vooralsnog nemen we ons geploeter even voor lief; het leven zit immers vol tegenstrijdigheden.
Desiderius Antidotum
