Begin dit jaar werd het dan tóch verkocht: Hotel Laag-Soeren. Eigenlijk is vooral de 3.37 hectare grond verkocht. Van het hotel en de bijgebouwen rest immers niets meer dan een ruïne. Het zag er de laatste decennia als een spookhotel uit en trok zelfs ‘spokenjagers’ aan. De vraagprijs voor het geheel was 685.000 euro en daarvoor krijgt de nieuwe eigenaar een perceel waarop weer een hotel, restaurant, conferentieoord of iets dergelijks gebouwd mag worden. De gemeente Rheden stelt daarbij ook de voorwaarde dat recht moet worden gedaan aan de oorspronkelijke uitstraling van het landschapspark. Vijf goede doelen zullen in ieder geval blij zijn met de bedragen die naar hen toekomen. De laatste eigenaresse, de in 2007 overleden Mientje Dullemond, had dat zo bepaald in haar testament.
Het pand waarin Hotel Laag-Soeren gevestigd was, werd rond 1780 gebouwd door Otto van Kesteren en kreeg de naam Huis Laag-Soeren. Na een aantal wisselingen van eigenaar, kwam het in het bezit van Pieter Nicolaas Jut uit Breukelen, bekend geworden als Jut van Breukelerwaard. Die ging er wonen en stichtte later het kuuroord Bethesda, bekend geworden als het badhuis en tegenwoordig Landgoed Laag-Soeren. Na de dood van Jut verpachtte eigenaar Kuuroord Bethesda het pand aan A. Horsting, die het rond 1900 verbouwde tot hotel. Na een conflict vertrok Horsting en werd het verpacht en later verkocht aan de familie Dullemond. Die bouwde het hotel verder uit en voerde moderniseringen door. Het maakte Hotel Laag-Soeren, ook wel bekend als Hotel Dullemond, een geliefde verblijfsplaats met vele vaste en vermogende gasten. De vooroorlogse foto die hierbij staat afgedrukt, toont het hotel in die gloriejaren.
Na de oorlog begon achterstallig onderhoud z’n tol te eisen. Hotel Dullemond verloor z’n grandeur en had daarnaast ook hevig last van de algehele terugloop van het hotel- en pensionwezen in ons land. In 1970 sloot het de deuren. Alleen voor de Rotary werd nog tot 1976 een zaal opengehouden.
Nog lang bleef de laatste generatie Dullemond. Mientje en haar broer Wim, in het hotel wonen. Ze leefden in de keuken en één kamer, terwijl het hotel langzaam tot een ruïne verviel.
