Een van de grootste uitdagingen waarvoor de mensheid zich in de komende decennia gesteld ziet, is onze verhouding tot de natuur en in bredere zin tot ons klimaat. Vooralsnog kachelen we op alle fronten achteruit en werken we met onze technologische vooruitgang hard aan onze ondergang, door pessimisten bestempeld als het einde van de menselijke beschaving. Daartegenover staat het groeiende besef dat er daadwerkelijk en substantieel iets moet gebeuren, willen we een ommekeer bewerkstelligen en dat dit mogelijk is; er verdwijnen soorten maar er komen er ook bij. We moeten hoop hebben en houden. De natuur is veerkrachtig en ook sterker dan de mens, ze zal beter overleven dan wij, al heeft ze moeite alle veranderingen door de mens aangebracht te compenseren. Onderwijl kreunt het klimaat onder de aantastingen. De uitdaging is dan ook om met de natuur te werken in plaats van ertegen. Vooralsnog zitten we in een spagaat.
Aangezien we aan de Veluwezoom ook een speler zijn op dit wereldtoneel, zullen we ook mee moeten doen en we zitten ook in een ongemakkelijke houding. We zien dat heel duidelijk in het dorp Rheden en bij de Posbank, ze zijn beide in zekere zin aan elkaar gekoppeld dus is de spagaat hier ook heel goed zichtbaar, evenals hun amechtige pogingen om eruit te komen. Wat het betekent om in een spagaat te zitten kunt u het beste voelen door in die houding op de huiskamervloer te gaan zitten en dan proberen soepel overeind te komen. U voelt dan hoe moeilijk dat is en dus is het voor het dorp Rheden en de Posbank ook lastig om weer op de been te komen en wel zodanig dat ook beide voeten dezelfde kant op wijzen.
De drukte op de Posbank moet bestreden worden. Of dat moet gebeuren door de coronaregels verder aan te scherpen of door motoren en auto’s te weren of de wandelaars op afroep toestemming te geven een bepaalde route te lopen; dat kan allemaal, maar het gaat erom dat er vaak te veel mensen zijn op dezelfde tijd.
Het dorp Rheden wil graag het overschot aan natuurliefhebbers in het dorp ontvangen en legt daartoe aan de zuidflank zelfs een parkeerplaats aan, waardoor de toerist uitgenodigd wordt – misschien wel min of meer gedwongen – om alvorens de Posbank te beklimmen zich eerst over te geven aan de verleidingen van de winkels in de dorpsstraat. De Rhedense middenstand vindt dat er een eerlijke verdeling van de aanwezige middelen moet zijn en wil dat bewerkstelligen door bij de toeristen wat euro’s uit hun kontzak te troggelen.
Daarbij komt nog dat aan de zuidkant van het dorp de ontwikkeling van Riverstone gestalte moet krijgen binnen afzienbare tijd – hoewel afzienbaar een ruim begrip is bij Riverstone – in samenhang met het nieuwe rivierklimaatpark IJsselpoort. Het moet ook een nieuwe grote trekpleister worden. Kortom, het toerisme moet aantrekken, net als de omzet van de plaatselijke middenstand en dat moet gebeuren samen met de verhoging van de natuurwaarden in het hele gebied. Meer mensen en toch meer natuur, maar onderwijl pogen uit de spagaat te komen.
We maken de natuur tot een uitje, een bezoek aan een voorstelling, even weg van de alledaagse beslommeringen en onze opdracht is om de natuur weer onderdeel van ons leven te laten zijn. Als dat lukt kunnen we ook onszelf weer zien als een organisme dat zich uit de spagaat worstelt en zich opnieuw gaat verhouden tot de natuurlijke wereld om ons heen.
Desiderius Antidotum
