De Lage Linie tussen de Halve Maanweg en Mgr. Bekkersweg maakt deel uit van de Wallen van Doesburg, een fraai cultuurhistorisch monument en natuurgebied. Wat is de aanleiding om dit onder de aandacht te brengen? De aanleiding is de voortdurende ergernis over het onderhoud of beter gezegd, geen onderhoud.
Afgezette meidoornhagen die zijn overwoekerd door hop en braam, met als gevolg afsterven. Een trapopgang is verdwenen, daarvoor in de plaats is er nu een glibberige helling. Een olifantenpad dat is ontstaan om het beheer wat sneller en doelmatiger te kunnen uitvoeren, heeft een bedroevend resultaat. Een bloemrijke strook tussen de wal en het rietveld dat ad hoc wordt gemaaid, heeft als resultaat dat veel planten niet tot bloei komen en dat veel dagvlinders eindeloos kunnen zoeken naar een rijk bloeiende vegetatie met onder andere gewoon vetblad. Afsluitingen door middel van een hekwerk verdienen zeker geen schoonheidsprijs. Een rietveld dreigt geheel dicht te groeien met wilg, zwarte els en berk. De hier nooit voorkomende braam rukt massaal op. Treurnis na treurnis na treurnis.
In de jaren 70 werd het gewas op de wallen en gedekte weg jaarlijks met kleine maaimachines gemaaid en werd er handmatig gehooid, thans moet schijnbaar alles snel met te grote en zware machines worden uitgevoerd. Destijds werd het riet afgebrand (zou heden ten dage ondenkbaar zijn) en deels gemaaid. Zo ontstond er jaarlijks op tal van plaatsen nieuw riet. De afname van riet- en moerasvogels mag zeker zorgwekkend worden genoemd, zoals blijkt uit inventarisatie van de vogelwerkgroep van Stad en Ambt Doesburg. De rietgorzen, rietzangers, blauwborsten, buidelmezen en kleine karekieten is of in aantal afgenomen of verdwenen.
Eerlijksheidshalve dient te worden vermeld dat dit ook geldt voor het moerasgebied tussen de Mgr. Bekkersweg-Kraakselaan/N317. In 1979 werd de roerdomp veelvuldig gehoord en gezien, helaas is dit verleden tijd door onjuist riet- en moerasbeheer. Zo rond 2010 is het plan Roerdomp uitgevoerd, waarbij werkzaamheden zijn uitgevoerd om de populaties riet- en moerasvogels een beter biotoop te verschaffen. Als het gewenste vervolgbeheer niet wordt uitgevoerd, zijn de gevolgen zoals ze nu zijn, natuurbeheeronwaardig. Het is te hopen dat zowel de eigenaar-beheerder als de provincie Gelderland ontwaakt uit hun slaap en het beheer dusdanig gaat uitvoeren dat zowel flora en fauna als de Doesburger kunnen gaan genieten van dit fraaie gebied.
Frits van Wijngeeren
Bronkhorst
