Veul lèzers van disse krante lèès graag ut stuksien van mien: de Platschriever. Ik kriege doar regelmatig leuke reacties op. Ik bin doar blie mee en nog mooier vind ik ut as ze mien un onderwerp veur un verhaaltje toestuurt. Pas elejen kreeg ik van un lèzer uut Leuvenheim un leuk mailtjen. Hee schrif mien in ut Hollands, maar ik zette dit effen umme in ut plat, dat heurt zo in disse rubriek. Ut mailtjen wordt deurumme iets anders, maar dat maak die lèzer denk ik niks uut. Dus a’j wat leuks weet loat ut mien weten.
Hoewel de man uut ut westen kump, lèès hee met veul plezier disse stuksies. Bie een van die stuksies kwam bie um un herinnering boaven drieven an zien jeugd. Hee was toen un jongen van zeuventien joar en wonen nog thuus in Schiedam. Bie hun thuus kwam altied un postbode. En met disse postbode kwam ok un hondje mee en die bleef bie de familie. Hee kreeg doar un mooi tehuus. Ut was un echte doerak, maar soms ok wel un lief beest.
De hond, die Reddy heeten, had de gewoonte as de gemeente ut gres van ut plantsoen had bemest um zich doar hen te rollen. Hee stonk dan verschrikkelijk. Hee mos dan wel ewassen wörden maar doar had hee gien zin in maar ut mos toch gebeuren. Zo’n stinkbeest in huus kon toch ok niet.
Maar Reddy had ok un gloepende hèkel an fietsers en brommers die bie hun huus langskwamen. Doar was hee niet mee te vertrouwen. As hee de kans kreeg dan ging hee d’r achteran. Moeder had d’r un verschrikkelijke hèkel an as d’r weer ene met un gescheurde broekspiepe an de deure kwam.
Maar Reddy had ok zien goeie kanten. Op un keer is hee de familie evolg noa de karke. Een van de familie mos Reddy opvangen en um weer noa huus brengen. Dus in ut vervolg goed opletten as de familie noa de karke ging. Veur dat ze gingen eerst Reddy opsluuten anders zol hee d’r weer tussen uut kniepen. Maar op un zundagmorgen ging ut toch kats mis. Wat gebeuren d’r allemoal? Ut was net of ut beest ut krek wist. Hee had zich op tied argens verstop. De luu konden um nargens vinden. Maar ja, ze mossen toch op tied in de karke wèzen, dus toch maar de jas an en weggoan. De hond kwam wel weer argens opdagen. Vader en moeder mopperen wel op de rothond. Woar kon Reddy noe toch wèzen?.
Toen ze met hun allen in de karke kwamen en noa hun plaatsen wollen goan. Wat zagen ze doar? Ja heur, hond Reddy was d’r al en zat keurig op hun te wachten in de banke. Lachen mag niet in de karke, maar ze vonden ut toch wel bar mooi dat hee krek hun plaatsen had evonden. Toen mos vader de hond maar weer noa huus brengen en noe goed opsluuten.
Toch konden ze deur de klachten de hond niet langer hollen. Hee ging noa iemand die niet noa un karke ging en gien fietspad vlakbie zien huus had. Dus konden d’r gien klachten meer kommen van Reddy.
Goed goan,
Martien,
de Platschriever uut Loenen
Un zunnig humeur stroalt warmte uut
