We zouden het wrang kunnen noemen, eigenlijk is het dat ook. Terwijl de inwoners van Loenen en Klarenbeek aan gene zijde van onze regio zich schrap zetten om de komst van vele hoge windmolens tegen te houden om zo hun landschap voor destructie te behoeden, wordt aan de andere zijde van onze regio, te weten op de Posbank, een bedrag van 2,3 miljoen euro neergeteld om het gebied voor destructie te behoeden. De Posbank lijdt onder het oprukkend toerisme, maar aangezien deze volksoplopen ook lucratief zijn wordt er nu een masterplan ontwikkeld, waarbij de inkomsten van de recreatie-industrie overeind moeten blijven evenals de Posbank zelf; zowel de hei als de pecunia moeten blijven bloeien, oftewel de kool en de geit moeten worden gespaard.
Nu is iedereen tegen vernieling van natuurgebieden, vandaar ook dat de Klarenbekers zich druk maken over de aanslag op het Beekbergerwoud. In dat fraaie gebied, waar ooit het laatste oerbos van ons land stond, is de laatste jaren veel geïnvesteerd om iets van de oude glorie te herstellen, maar de ‘visionairs’ van de Regionale Energiestrategie (RES) hebben er een kolossale windmolen gepland, dus wat we aan de ene kant opknappen breken we aan de andere kant weer af. Het is de kramp die steeds voelbaarder wordt bij veel mensen. Het Rijk heeft de verantwoordelijkheid voor de energietransitie bij de gemeenten over de schutting gegooid en die moeten in regionaal verband honderden akkers met zonnepanelen en talloze windmolens van 180 tot 240 meter door de strotten van inwoners duwen. Men zegt dat het uiteraard allemaal transparant en democratisch gaat, maar veel mensen voelen zich er toch door overvallen. De RES is een regionaal masterplan en de gehele energietransitie het grootste masterplan in jaren.
Een masterplan is een veelomvattend plan en bestaat uit diverse onderdelen die een samenhangend geheel moeten vormen. Het is bij beleidsmakers een veel gebruikte term, natuurlijk omdat een Engelse term nu eenmaal de verbeelding voedt, maar er spreekt ook een grote ambitie uit, omkleed met fraaie vergezichten op een glorieus eindresultaat. Talloze organisaties worden nu betrokken om de Posbank te redden en als er een paar miljoen op de plank ligt sluiten ze heel graag aan. Over het algemeen hebben masterplannen wel een paar gemeenschappelijke problemen: de transparantie wordt direct gepredikt, maar pas later zichtbaar en vaak mogen burgers op een rijdende trein springen, zoals ze in Spankeren hebben ervaren, om bij het eindstation te ontdekken dat het resultaat nogal mager is aangezien er onderweg veel geld is verloren. Zo had Rheden al jaren geleden een masterplan voor de Veluwezoom en dat schijnt nu ergens te zwerven in de Onzalige Bossen.
Het behoud van ons landschap is een van de grootste dilemma’s van deze tijd, als we het virus voor het gemak even in quarantaine doen. We moeten de natuur en het landschap redden én energieneutraal worden. We moeten de biodiversiteit redden én daarom onze levensstijl aanpassen. We moeten de economie anders inrichten maar willen niet onze welvaartsgemakken inleveren. We moeten groei niet langer zien als het hoogste economische goed, maar gewone vaklui als de aandeelhouders van onze samenleving. We moeten….etc. Het wordt tijd voor een groot masterplan.
De Klarenbekers en Loenenaren begrijpen heel goed dat de energietransitie offers vraagt, maar hun omgeving is hen evenveel waard als de Posbank. Maar zolang we waarden alleen in geld uitdrukken….tja…… dan resten hier en daar wrange gevoelens.
Desiderius Antidotum
